Nowy Sad (Serbia)

Mamy listopad, a ja mam laga ze wszystkim, a w szczególności z blożkiem. :P Zdążyłyśmy z koleżankami być w Egerze, ja się jeszcze na Polskę załapałam, a tu jeszcze jakieś stare dzieje nieskończone. :P Tak więc kontynuuję. 
Jak już wspomniałam, wycieczka w Serbii nie skończyła się tylko w Suboticy. Pojechaliśmy do Nowego Sadu, aby w zamyśle spędzić tam wieczór, noc i poranek, a następnie pojechać do Belgradu. Los chciał jednak inaczej i w końcu do Belgradu nie trafiliśmy. :P Aczkolwiek chyba nikt z tego powodu nie płakał, bo i w samym Nowym Sadzie było co oglądać. :)

Przede wszystkim rzeka Dunaj, wzgórza otaczające miasto - to jest to!

Jedno z największych miast w Serbii (zaraz po stolicy, Belgradzie). Jest to stolica okręgu autonomicznego Vojvodina. Większość mieszkańców miasta stanowią Serbowie, aczkolwiek madziarska mniejszość (najliczniejsza, wynosi prawie 4% ) jak i inne są tu zauważalne. 

Po wyjściu z autobusu, na dworcu, spotkałam takie oto cudo: 

Następnie przyszła po nas Marta (w tym miejscu chciałam Ci, Marto, podziękować za zaproszenie i za naprawdę świetny weekend w Nowym Sadzie:)) i ruszyliśmy w miasto. Po zrzuceniu bagaży, kawusia przy neogotyckiej Katedrali, która dominuje przy głównym placu w mieście. 

Katedrala - zdjęcie robione prolkofonem w nocy, a dla porównania zdjęcie w ciągu dnia zrobione aparatem. :P Jest moc. :P

Na Placu Wolności znajduje się także wart wspomnienia neorenesansowy ratusz.

Jednak najciekawsza jest Twierdza Petrovaradinska położona na skalistym podłożu, nad brzegiem Dunaju. W Serbii nie jest zabronione spożywanie alkoholu w miejscach publicznych, więc niech nie dziwi was widok Jeleni czy innych napojów w naszych rękach. :P

A oto więcej zdjęć Twierdzy...

...i z Twierdzy. :)

W drodze powrotnej, kiedy już zawijaliśmy się z Nowego Sadu (biegusiem!), zrobiliśmy jeszcze zdjęcie tutejszej synagodze z początku XX wieku.