Pora, Węgrzy! Czas, Narodzie!
Dziś lub nigdy! Powstawajcie!
Żyć w niewoli czy w swobodzie?
Albo - albo! Wybierajcie!
- Przysięgamy! Ty nad nami,
Boże sam!
Nigdy już niewolnikami
Nie być nam!
Dotąd żyliśmy w kajdanach,
Nas pradziady przeklinali,
Że w niewolnych śpią kurhanach,
Choć za wolność umierali.
- Przysięgamy! Ty nad nami,
Boże sam!
Nigdy już niewolnikami
Nie być nam!
Ten nikczemny, kto w potrzebie
Śmierci wzywać nie ma siły.
Zamiast marnie żyć dla siebie,
Życie daj Ojczyźnie miłej!
- Przysięgamy! Ty nad nami,
Boże sam!
Nigdy już niewolnikami
Nie być nam!
Szabla piękniej niż łańcuchy
Dźwięczy - godniej zdobi ramię:
Precz, kajdanów dźwięku głuchy!
Szablo, pójdź, rycerskie znamię!
- Przysięgamy! Ty nad nami,
Boże sam!
Nigdy już niewolnikami
Nie być nam!
Imię Węgrów znów odżyje,
Chwały swojej godne wiecznej;
Hańbę wieków dzisiaj zmyje
Strumień naszej krwi serdecznej.
- Przysięgamy! Ty nad nami,
Boże sam!
Nigdy już niewolnikami
Nie być nam!
Szukać naszych mogił cienia
Przyjdą synów naszych syny -
Klękną młode pokolenia,
Błogosławiąc ojców czyny.
- Przysięgamy! Ty nad nami,
Boże sam!
Nigdy już niewolnikami
Nie być nam!
/tł. Julian Wołoszyński/
